Stepniczka

aktualizacja: 2019-02-04 13:02:51

Sołtys: Kinga Woźniak

Ilość mieszkańców : 225  

Stepniczka to idealna miejscowość do spędzania urlopu lub krótkiego weekendu gdyż na wczasowiczów czeka urokliwa "dzika plaża", na której w ciszy i spokoju można korzystać z wody. Również miłośnicy wędkarstwa nie będą zawiedzeni, ponieważ w miejscowości znajduje się rzeka Goweinica oraz Kanał Młyński, na których z powodzeniem można oddawać się tej wspaniałej pasji. Ponad to miejscowość kusi turystów czystą wodą, piaszczystymi plażami, dziką przyrodą Puszczy Goleniowskiej i niezwykłą gościnnością mieszkańców, dlatego jest doskonałym miejscem na budownictwo rekreacyjne.

Rys historyczny

Pierwsza, historyczna wzmianka o Stepniczce pochodzi z 1291 r., kiedy to książęta Bogusław IV, Barnim I i Otto I nadali 2/3 wsi joannicie Gerhardowi z Goleniowa. W 1299 r. książę Bogusław IV potwierdził darowiznę części wsi Stepniczka, przekazaną przez rycerza Friedricha, na rzecz zakonników z Wolina; od 1361 r. cała wieś należała do zakonu. Po reformacji Stepniczka została włączona do dóbr książęcych, a potem domena państwowa. W pół. XVIII w. wybudowano ryglowy kościół (wg. projektu J.G. Damesa). W 2 pół. XIX w. działał młyn parowy. Osada administracyjnie i gospodarczo związana ze Stepnicą.

Lokalizacja

Stepniczka położona jest bezpośrednio po północno-zachodniej stronie Stepnicy, rozplanowana - w większości - na południe od rzeczki Stara Struga. Przez wieś przebiegają dwie drogi: północna - w kierunku Wolina, zachodnia - w kierunku Kopic.

Historyczna forma wsi

Pierwotna forma wsi nieznana; być może był to niewielki, zwarty przysiółek, ulokowany między dwiema rzeczkami. Wg. XIX-wiecznych przekazów kartograficznych wieś miała formę wielodrożnnicy, o kształcie zbliżonym do nieregularnej widlicy, z promienistym układem krótkich i nie­przejezdnych dróg pośrodku układu.

Wieś o niejednorodnej kompozycji przestrzennej. W centrum wsi zabudowa zwarta, rozlokowana w krótkich pierzejach - wzdłuż promienistego układu dróg. Zagrody średniorolne, 3-budynkowe, o niewielkiej skali obiektów; wokół rozmieszczone były ogrody. Pośrodku tego układu posadowiony był kościół. Przy drodze północnej zabudowa luźna, swo­bodnie rozlokowana złożona z niewielkich (l lub 2-budynkowych) zagród. Przy drodze zachodniej zabudowa skupiona w dwóch, typologicznie zróżnicowanych blokach (w części południowej dwie lub trzy duże zagrody chłopskie). Na pomoc od wsi, przy drodze do Wolina, założony był cmentarz.

Wieś współczesna

Układ przestrzenny o historycznie ukształtowanej, nieregularnej wielodrożnicy, o analogicznym - jak wyżej opisany - układzie dróg i kom­pozycji. Ul. Barnima (wytyczona na osi E - NW) o zróżnicowanej kompozycji. W części wschodniej zwarta, nierolnicza, złożona z płytkich zagród l lub 2-budynkowych; po pomocnej stronie drogi zagrody wyraźnie oddalone od drogi. Chałupy 3-5 osiowe, lokowane kalenicowe na froncie parceli; częściowo zdewaloryzowane przez wtórną stolarkę. W części półn.-zachodniej zabudowa luźniejsza, swobodnie rozmieszczona po obu stronach drogi; zagrody 2 lub 3-budynkowe z chałupami na foncie parceli i budynkami inwentarskimi w linii pierzei. Kościół wyburzony po 1945 r.; plac wytyczony przez starodrzew dębowy z kamiennym obeliskiem.

Ul. Pobożnego (wytyczona na osi NE - SW, na wysokości dawnej działki kościelnej) z krótkimi pierzejami o nieregularnej zabudowie, ze zdewaloryzowanymi budynkami; bez wartości kulturowych.

Ul. Wolińska (wytyczona na osi S W - NE) o luźniej i swobodnej zabudowie, zróżnicowanej pod względem typologicznym i chronolo­gicznym. Zagrody nierolnicze, 2-budynkowe, odsunięte kilka metrów od drogi; w tej części wsi posadowiony jest okazały budynek mleczarni (z 1889 r.), stanowiący dominantę zabudowy ul. Wolińskiej. Na pomocnym skraju tego ciągu komunikacyjnego rozlokowane są współczesne ogródki działkowe. Cmentarz poewangelicki (po wschodniej stronie drogi do Miłowa) silnie zarośnięty i rozkopany, ze słaboczytelnymi elementami i elementami starodrzewu (jesiony, dęby). Wszystkie budynki sprzed 1945 r. murowane, wzniesione w okresie końca XIX w. -1 ćw. XX w.

Obiekty proponowane do rejestr zabytków:

  1. Mleczarnia przy ul. Wolińskiej 7 z roku 1889, forma architektoniczna charakterystyczna dla XIX w budownictwa przemysłowego

Obiekty chronione:

  1. Cmentarz przykościelny 1 poł. XV w.
  2. Cmentarz poewangelicki 2 poł. XVIII w.
  3. ul. Barnima II Domy mieszkalne nr 1,2,10 XIX / XX w.
  4. ul. Wolińska Dom mieszkalny 4 pocz. XX w